W przeciwieństwie do powszechnego przekonania, reggae nie jest synonimem rastafari. Pierwszy z nich to gatunek muzyczny jamajskiego pochodzenia. Rastafari jest ruchem społeczno-kulturalnym i religijnym, który uważa, że cesarz Etiopii Hajle Sellasje, dawniej nazywany księciem Ras Tafari, jest wcieleniem Chrystusa.
Muzyka reggae powstałą natomiast wśród biednych ludzi w Trenchtown, w największym getto w Kingston na Jamajce. Muzycy na wyspie – głównie rastafarianie, połączyli tradycyjną jamajską muzykę ludową, amerykański rytm i blues. Do swojego gatunku włączyli też wiele elementów ruchu Rastafari. Jednak muzyka ta nigdy nie była częścią kościoła Rastafari. Reggae jest częścią kultury Jamajki, a kultura Rastafari to etiopska kultura afrykańska, a jej muzyka to Nyahbinghi. Nawet wielu ortodoksyjnych rastafarian odrzuca reggae jako formę muzyki komercyjnej.
Muzyka ta zaczęła pojawiać się na arenie międzynarodowej na początku lat siedemdziesiątych, głównie ze względu na ogromną sławę Boba Marleya z jego nowymi, nieco wolniejszymi piosenkami reggae, do których dodawał instrumenty drewniane. Bob Marley był ceniony za pomoc w rozpowszechnianiu zarówno muzyki jamajskiej, jak i ruchu rastafari wśród światowej publiczności. Znakomicie sprawdził się jako wokalista, autor tekstów i gitarzysta zespołu.
